- ابن الطود (اِ نُطْ طَ)
حجر. سنگ
معنی ابن الطود - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِنُسْ سی)
لغت نامه دهخدا
ابومحمد عبدالله بن محمد بن السید البطلیوسی البلنسی. فقیه مالکی لغوی. مولد او به بطلیوس از بلاد اندلس در 444 ه. ق. و وفات به بلنسیه به سال 521. و سید بر وزن عید است به معنی گرگ و در نام ابومحمد همیشه معرّف باشد. از اوست: شرح ادب الکاتب. شرح الموطاء. شرح سقطالزند. شرح دیوان المتنبی. اصلاح الخلل الواقع فی الجمل الحلل فی شرح ابیات الجمل. المثلث. المسائل المنثوره فی النحو و غیرذلک. او را برادری بوده است ابوالحسن علی بن السید معروف به حیطال، نیز از ائمۀ ادب و لغت، و اوبه سال 488 در قلعۀ رماح محبوساً وفات یافته است
(اِ نُلْ یَ)
لغت نامه دهخدا
کسی که در اندیشۀ فردا نباشد و امروز را غنیمت داند، دلیل. هادی، کسی که از گفتۀ خود نگردد
